Aikido i Aikibujutsu
Aikidō (合気道) i Aikibujutsu (合気武術) są sztukami walki bez korzystania z broni, które dzięki technikom takim jak rzuty i kontrole, wykorzystują energię i siłę ataku przeciwnika, zamiast się im przeciwstawiać.
Metody Aikidō i Aikibujutsu nie opierają się na użyciu siły przeciwko sile, w zamian wykorzystują połączenie z energią przeciwnika by skierować ją w innym kierunku lub zakłócić, co pozwala na pokonanie go bez wykorzystania destrukcyjnej siły. Sztuki te czerpią z wiedzy o ludzkiej anatomii wykorzystując balans oraz nacisk na stawy, nerwy i inne wrażliwe punkty ciała co umożliwia pokonanie nawet dużo silniejszego wroga. Metody te wykorzystywane są przez organy ścigania na całym świecie, które dzięki efektywnemu wykorzystaniu metod aiki mogą przeciwstawić się przemocy i dokonywać aresztowań zadając możliwie najmniejszą ilość obrażeń ciała.
Dla młodzieży i dorosłych
Ćwiczący Aikidō i Aikibujutsu uczą się podstawowych zasad poruszania, obrony przed różnymi atakami oraz różnorodnych metod pokonywania przeciwnika. Wszystko opracowano w bogaty spójny system silnych, praktycznych i efektywnych technik.
Przy dokładnym studiowaniu, system Aikidō i Aikibujutsu umożliwia nieskończone wariacje technik aiki, dzięki czemu adept jest w stanie dostosować techniki do zmieniających się okoliczności.
Na wysokim poziomie Aikidō i Aikibujutsu umiejętności umożliwiają kontrolowanie, unieruchamianie, rzucanie i inne techniki pozwalające pokonać przeciwnika bez wysiłku.
Zapisz się >
Aikidō dla dzieci
W naszej organizacji uczymy dzieci Aikidō poprzez zabawę i rekreację ruchową, całkowicie bezpieczną dla Państwa pociech. Doświadczeni instruktorzy zapewniają bezpieczny rozwój umiejętności Państwa dzieci. Trening Aikidō pomaga integrować się z grupą i już po kilku zajęciach dzieci chętnie współdziałają w grupie rozwijając pozytywne relacje społeczne, owocują one w przyszłości rozwojem empatii wobec innych. Dzieci uczą się tolerancji wobec rówieśników i starszych.
Uważamy, że podejście do nauczania dzieci Aikidō powinno być indywidualnie dobierane i przystosowane do ich zdolności fizycznych, ponieważ ich stawy są słabsze i elastyczniejsze niż u dorosłych. Celem jest rozwijanie elementów bezpiecznego Taiso, takich jak przewrót w przód i w tył, uzupełnianych przez Tesabaki i Ashisabaki. Kiedy osiągną już wystarczający poziom umiejętności można wprowadzać podstawowe techniki rzutów i kontroli. Żeby ukończyć ten poziom treningu należy stale dostosowywać nauczanie do poziomu dziecka lub określonej grupy dzieci.
Więcej o Aikido i Aikibujutsu
Koncepcja aiki (合気) jest rozumiana jako połączenie lub zharmonizowanie ki (気; energii życiowej) dwóch osób, w kontekście walki – osoby atakującej i broniącej się; do (道) oznacza drogę, po której podążamy.
Termin „Aikidō” można przetłumaczyć jako „droga harmonizowania ki”; „Aikibujutsu” z kolei oznacza „metody i techniki harmonizowania ki wykorzystywane do walki”. Aiki przejawia się w praktyce sztuk walki jako mieszanie się przeciwstawnych ruchów i energii. Wykorzystując metody aiki doświadczony praktyk potrafi w razie potrzeby wykorzystać i kontrolować te energie.
Aiki zawiera w sobie obszerną wiedzę o taisabaki (体捌き; ruch ciała), ashisabaki (足捌き; praca nóg), jak również kumite (組手; ćwiczenia w parach), jiyūwaza (自由技; sparing z jednym lub wieloma przeciwnikami), oraz szereg różnorodnych technik.
Uzupełnieniem programu Aikidō i Aikibujutsu, jest nauka torite (捕手; techniki aresztowań) – policyjne techniki obezwładniania i aresztowania przestępców z użyciem minimalnej siły i uszkodzeń, podobnie jak wywodzące się z ery Edo - torimonojutsu (捕物術; techniki aresztowań stosowane w feudalnej Japonii).
Dodatkowo szkolenie obejmuje tantōjutsu (短刀術; techniki używania noża), bōjutsu (棒術; sztuka walki długim kijem), jō-kumite (杖組手; walka z użyciem krótkiego kija), te-hodoki (手解; uwalnianie się z więzów), oraz różne inne dyscypliny.
Znany mistrz sztuk walki Obata Toshishiro-sōshihan, uczeń Shiody Gōzō-kanchō, w 1980 roku przeniósł się z Japonii do USA i rozpoczął tworzenie organizacji Aikidō i Aikibujutsu Tanren Kenkyūkai (合気武術鍛錬研究会). Jej celem było odtworzenie konceptów i technik starych technik Aikibujutsu wywodzących się z stylów praktykowanych w czasach feudalnej Japonii i jednocześnie kontynuacja rozwoju „miękkich” stylów współczesnego aikido.
Aikidō i Aikibujutsu Tanren Kenkyūkai można przetłumaczyć jako „Organizacja badań nad systemami walki opartymi na Aiki”. Aikidō odnosi się do współczesnych metod, takich jak te spopularyzowane przez Ueshibę Morihei, natomiast Aikibujutsu wywodzi się ze starych stylów Budō (武道; technik wojennych) używanych przez samurajów. Tanren (鍛錬) jest procesem w trakcie wytwarzania mieczy, w którym ostrze jest skuwane w warstwy przy jednoczesnej redukcji zawartości węgla i eliminacji zanieczyszczeń, co daje solidną podstawę dla dalszych etapów kucia. Kenkyūkai (研究会) oznacza organizację badawczą. Jako taka Aiki-Buken połączyła teorie i metody zaczerpnięte z obu systemów – tradycyjnego i współczesnego Aikidō/Aikijutsu – które uznano za użyteczne. Choć widoczny jest wpływ Yoshinkan Aikidō, podejście do treningu i zastosowań znacznie się różni.